کوچینگ: آینه‌ای برای بیداری، نه نسخه‌ای برای تقلید

کوچینگ، هنر هدایت نیست؛
علم بیدار کردن صداهایی‌ست که سال‌ها در سکوت درون، منتظر شنیده‌شدن بوده‌اند.

کوچ، نه راه را نشان می‌دهد، نه راه‌حل را می‌سازد؛
او آینه‌ای‌ست شفاف، که انسان را با خود حقیقی‌اش روبه‌رو می‌کند—
با قدرت انتخاب، با شجاعت تغییر، و با مسئولیت خلق زندگی‌ای اصیل.

کوچینگ، سفری‌ست از ناآگاهی به آگاهی،
از واکنش به انتخاب،
و از زیستن در سایه‌ها به ایستادن در نور حقیقت فردی.

در کوچینگ، هیچ‌کس نجات نمی‌یابد؛
همه تنها «برمی‌گردند»—
به خود، به رؤیا، به رسالت، به شکوه فراموش‌شده‌ای که در وجودشان زنده است.

کوچینگ، تجلی احترام به انسان است.
نه برای ساختن او، که برای بیدار کردن آن‌چه از آغاز درون او کامل بوده است.