گاهی قدرت، با فریاد نیست.
با ایستادن بیادعاست،
در جایی که تمام صداها، بم است و فضا مردانه.
در این عکس،
میتوان رد یک زن را دید؛
نه چون متفاوت ایستاده،
بلکه چون اصیل ایستاده.
من، لیلی کریمی، در میانهی جمعی از مردان مدیر و صنعتگر ایستادهام،
نه برای اثبات زنبودنم،
بلکه برای یادآوری حقیقتی ساده:
رهبری، جنسیت نمیخواهد؛
بلکه حضور میخواهد، شعور، و نفوذ در دلها.
من تنها زن این جمع نیستم؛
صدای زنان بسیاریام که هنوز دیده نمیشوند.
و نشانهای از آنکه میشود،
بدون فریاد، بدون مجادله،
در دل میدان بود،
و اثر گذاشت.